Gedurende de dag houden we op onze ene motor de maximum snelheid in het kanaal aan, en we berekenen dat we dan rond een uur of 9 in brunsbuttel zijn. In het kanaal mag niet gevaren worden zonder daglicht, maar we mogen een half uurtje smokkelen als we vlak bij de haven zijn, in overleg met de sluis. Het blijkt niet nodig.
De haven in Brunsbuttel is voornamelijk voor passanten van de sluis. Het is niet zo druk meer, en we zijn de enige boot die in een stuk het kanaal heeft doorgevaren. Het is een krap haventje, en we steken eerst de kop maar even door het havenhoofd om te kijken of er een plekje is. Alles ligt ver uit elkaar, waardoor er aan de steiger geen plek is. Ook aan de meerboeitjes achterin de haven, voor mediteraanse stijl aanleggen, zijn we te groot voor.
Op de drijvende steigers die de haven afsluiten, staat groot "VERBOTEN".
Met een beetje creativiteit leggen we dus de boot met de kont aan de vaste steiger, en de voorkant aan een paal die voor de rondvaartboot bestemd is.
Het blijkt dat er een bootje kan verhalen zodat we alsnog de haven in kunnen, maar met het drukken op de startknop gebeurt er niets. Startmotor nummer 2 heeft het opgegeven, en we gaan even nergens heen. Stroomkabel er in prikken en maar een biertje open dan. Helaas heb ik geen foto's meer van deze positie
De volgende morgen de havenmeester, die weet even niet wat ie met ons aanmoet. Ik vermoed dat het een oud zeeman is, met z'n baard en zeilschepen op zijn arm. Grappig vind ie het we lgelukkig. Waarom we niet aan de buitenkant zijn gaan liggen vraagt ie, tja, daar staat een bordje meneer, en hier niet. Het had voor hem niet uitgemaakt, en we spreken af de boot alsnog zo neer te leggen, als de wind is gaan liggen. Die staat natuurlijk net uit de verkeerde hoek. Als de wind besluit te draaien zouden we de boot ook nog wel de haven inkrijgen, maar dat gebeurt niet.
Ondertussen vind ik op het internet nieuwe startmotoren met een levertijd van enkele dagen, en die bestel ik ondanks het grote prijsverschil met startmotoren uit engeland.
Vervolgens komt de volgende instantie langs, de havendienst van brunsbuttel, waarom we zo liggen is de vraag wederom. Het is een jonge kerel die goed engels spreekt, beter dan ik duits, dus dat helpt. Hij legt uit dat de achterkant het probleem van de jachthaven is, de voorkant aan een paal van de gemeente ligt, en hij niet weet wat ie er mee moet omdat het waarschijnlijk wel zijn probleem is. Ik geef hem mijn gegevens en krijg een email adres met de vraag dagelijks een update te sturen. Er is voor de rest weinig te doen, dus we lopen maar wat door brunsbuttel heen. Er is weinig om te zien, maar met een half uurtje lopen sta je bij de bouwmarkt en een action. Je loopt vanaf de kade zo het centrum in, en we besluiten dan ook maar eens het lokale cafeetje met een bezoek te vereren.
Ondertussen is ook de buurman uit de sluis bij Kiel aangekomen, en hij is een stuk relaxter en vriendelijker. Hij vraagt waar we liggen, want hij had ons nog niet gezien. Ik zeg nou dat moet bijna wel, en wijs naar de boot. Hij barst in een lachen uit, en vraagt hoe we daar terecht zijn gekomen. We hebben een leuk praatje op de steiger. Later die dag komt het schip waar mijn maat als marof op vaart voorbij, en in brunsbuttel is dat zo dichtbij dat je wat heen en weer kan schreeuwen. Zijn fillipijnse bemanningsleden vinden het leuk om hem even te zien, maar hij zit toch op de verkeerde boot. We lopen nog even naar het uitzichtpunt op de sluis om te kijken. Ondertussen kijkt onze sluisbuurman het geheel wat verbaasd aan
Als de wind even afneemt trekken we de boot tegen de drijvende steiger aan, en voor de rest gaat het leven z'n gangetje in brunsbuttel. We proberen de lokale restaurantjes uit, wat goed te doen is, qua kwaliteit en prijs, en het lokale cafeetje heeft ook goede klanten aan ons. Het is een kleine wereld, want we spreken een nederlander die voor een plaatsgenoot op een sleepboot werkt, en een loods van het kanaal, die geregeld de schepen van de rederij beloodst waar mijn maat vaart, al hebben ze elkaar nog niet eerder getroffen. Hij blijkt uit Barth te komen. Geregeld komt dan ook de vraag of we varen, nou ja, maar (nu) niet op de manier die ze denken, haha.
We bezoeken het kanaal museumpje wanneer het open is, en ondertussen komt de Cap San Diego ook in de buurt, waarvoor we een mooi plekje op het terras uitzoeken. Hoewel het september is, blijkt het toch geregeld dorstig weer.
Ondertussen hebben we de startmotoren los en een stuk kajuit in de primer gezet. Wat onderzoek leert ons dat het een bekend euvel is van dit type startmotoren, de bendix blijft op de startkrans hangen, en dan brand de startmotor door. Ik heb het nieuwe type uit duitsland, niet het oude type uit engeland besteld gelukkig.
Als er een witte bus stopt op de kade, en de telefoon over gaat, blijkt dat het de pakketbezorger is. Met 2 nieuwe startmotoren naar boord, en dan het volgende probleem, want ze zijn van een nieuwer type, en dus zomaar draadjes overzetten gaat niet. De hulplijn ingezet, een maat die electrotechnicus is, die weet wel raad met draadjes. Met de oude startmotor er naast weten we de onderdelen wel aan te wijzen, en zo ook waar stroom op moet. We blijken nog even de polariteit omgedraait te hebben op het relais, maar al snel zit alles op zijn plek.
Je rolt van het ene in het andere met zo'n boot, de startmotor krijgt de motor niet rond... Er blijkt water op een zuiger te staan
tja, tot nu toe gaat het wel ok op 1 motor, dus we komen wel in nederland, maar het beperkt ons wel in route.
Gelukkig draait de andere motor nog als een zonnetje, en zodra ik naar het achterschip loop staan daar de vrienden van de havendienst, en ook die zijn blij dat alles weer werkt. Ik spreek met ze af de boot in de haven neer te leggen, en hoef dan ook niet meer de dagelijkse statusupdate te mailen.
Er is een plekje vrij, dus we leggen de boot gelijk maar neer.
(plekje waar we nog bij de stroomkast kunnen komen, de buitenste steiger heeft geen stroomvoorziening)
We liggen nog dichter bij de schepen die de sluis in komen zo.
Het oorspronkelijke voornemen was om een klein tochtje naar Cuxhaven te doen, en vervolgens op mooi weer te wachten om naar Delfzijl dan wel Terschelling te doen. Ik had eerder als een ruwe meting gedaan om te kijken of bij slecht weer het eems-jade kanaal ook een optie zou kunnen zijn, en we meten de boot nog eens na. Met het weer zou misschien een lange overtocht boven de waddeneilanden mogelijk zijn, en zo niet dan steken we bij Willemshaven naar binnen. We hebben geen tijdsdruk, en op een motor zo'n stuk tuffen, heeft ook niet zo onze voorkeur. Willemshaven wordt plan A.
Na nog een dag of 2 draait de wind naar het zuiden, maar wel toenemd naar 5 beaufort in de middag. Laat in de middag kentert het tij ook weer, maar dan hopen we aardig in de luwte van de vaste wal te zitten.
We maken 's morgens vroeg los om de eerste schutting mee te kunnen. Brunsbuttel heeft een eigen sluis beschikbaar, dus met een ander jachtje liggen we in een vrij grote sluis.
Aan de buitenkant zien we gelijk een gaatje in het verkeer om de geul over te steken. We volgen de geul, maar dan aan de 'verkeerde' kant. Dat scheelt later een breed vaarwater met mogelijk veel grote schepen oversteken. Met het uitgaande tij worden we met ruim 10 knopen langs Cuxhaven de duitse bocht in gespoeld. Langs , en om het eiland Neuwerk. We komen al snel uit de luwte, en er staat een klein zeetje. We schommelen rustig verder, en bespreken waar we richting wilhelmshaven willen steken. De diepte neemt rap af, maar te ver omvaren geeft weer stroom tegen. We bestuiten het ongeveer in het midden te laten, waardoor we beide een beetje krijgen. Het zeetje wordt ontzettend knobbelig wat een ontzettend onaangename beweging in de boot geeft. Het is alsof de boot zelf ook twijfelt welke kant die op wil, wat af en toe nogal abrupte korte slingers geeft. De koffiepot stond nog op tafel, maar die pakken we er toch maar af. Er wordt nog een glas uit de houder geslingerd wat kapot valt op de vloer. De boot zelf voelt vertrouwd, houdt goed koers, en ondanks dat het een lange dag wordt sturen we richting willemshaven.
Ook hier komen we weer een vaargeul tegen, en hier is wel verkeer. Van 2 kanten nog wel. Ik besluit rigoreus mijn koers te wijzigen naar parallel aan de geul. Je kan maar duidelijk zijn. Na een minuut of 5 is de scheepvaart weer gepasseerd en kunnen we oversteken.
Langzaamaan begint de golfslag wat af te nemen in de luwte, maar de tegenstroom neemt toe. We varen op een gegeven moment amper 3 knopen
Om Willemshaven, een grote duitse marinehaven binnen te komen, moet je je aankomst aankondigen, minimaal een half uur van te voren. Als we ongeveer een uur van de sluis liggen bel ik ze op, we kunnen de bakboord kolk pakken.
Voor de sluis aangekomen, is het inmiddels alweer donker, en staat de deur al open en de lamp op groen, naar binnen dan maar. Het blijken de grootste sluizen van Duitsland te zijn, en we liggen er moederziel alleen in. We kunnen hier wel rondjes varen. 390 bij 60 meter.
De deur schuift achter ons dicht, en bij gebrek aan verdere aanwijzingen, leggen we hem maar ongeveer in het midden vast. Na een kwartier of zo schuift de andere deur open, en springt de lamp op groen. We varen onder de kaiser Wilhelmbrucke door, richting de jachthaventjes van willemshaven, langs het marinemuseum
Met de schijnwerper weten we een mooi plekje te vinden, en de havenmeester komt de touwtjes aanpakken.
Inmiddels is het al vrij laat op de avond, en zijn vrijwel alle restaurantjes al dicht. we lopen de stad in en vinden nog een hamburgertentje. Als we weer aan boord komen is het na twaalven. We zijn kapot van die nare zeegang, en slapen prima.
Volgende keer weer verder, het Eems-Jade kanaal in. Maar eerst liggen we nog een paar dagen langer in willemshaven dan verwacht
).
